- spędzają coraz większą ilość czasu angażując się w dane zachowanie, zaniedbując przy tym inne wcześniejsze zainteresowania i pasje lub ważne obowiązki zawodowe lub szkolne
- tracą kontrolę nad swoim zachowaniem
- poświęcają danemu zachowaniu więcej czasu niż planowały
- poświęcają większą ilość pieniędzy i uwagi, niż pozwala na to sytuacja życiowa
- odczuwają trudność w powstrzymaniu się przed zachowaniem, które samemu uznaje się za niewłaściwe
- odczuwają potrzebę dostarczania sobie coraz intensywniejszych wrażeń związanych z danym zachowaniem lub wykonywania go coraz dłużej, by dalej czuć przyjemny dreszczyk emocji
- w sytuacji stresu, napięcia, przygnębienia oraz w innych nieprzyjemnych stanach emocjonalnych pierwsza myśl, jaka przychodzi im do głowy, to „Jeśli to zrobię (sięgnę po dane zachowanie), poczuję się lepiej”.
- pomimo rosnącej świadomości strat i podejmowania prób zmiany czy porzucenia tego zachowania, ostatecznie zawsze wracają do danej czynności
- reagują gniewem w momencie kiedy nie mogą wykonywać danej czynności
Zadzwoń: (22) 436 83 50 lub napisz: przychodnia@terapiadialog.pl
Szczegółowo doradzimy Ci i podpowiemy, kto czym się zajmuje i w czym się specjalizuje.
UZALEŻNIENIA BEHAWIORALNE, czyli inaczej uzależnienia od zachowań, to wszelkie nałogi związane z wykonywaniem jakiś czynności (np. seks, hazard, gry komputerowe). Ta grupa uzależnień zawsze historycznie istniała, ale obecnie z racji rozwoju technologii oraz kultury konsumpcjonizmu znacznie zwiększyła się liczba osób cierpiąca na ten rodzaj nałogu. Ludzie uzależniają się od zachowań, gdyż szukają w nich ekscytacji i przyjemności, ukojenia swoich emocji, oraz sposobu na radzenie sobie z wyzwaniami życiowymi, które bez tego wydawałyby się zbyt trudne do udźwignięcia. Nikt, kto się uzależnił nigdy nie planował takiego rozwoju wypadków w swoim życiu.
Tak jak w przypadku każdego innego uzależnienia, uzależnienie behawioralne jest chorobą, która w postępujący sposób zaczyna wyniszczać życie człowieka. Człowiek uzależniony często nie zdaje sobie przy tym sprawę, że cierpi na tą chorobę, ukrywa ją przed otoczeniem ze strachu przed konsekwencjami i z powodu wstydu, jaki zwykle odczuwa. Nieleczony nałóg niestety zawsze się nasila powodując coraz poważniejsze negatywne skutki w życiu osoby, które mogą być powstrzymane jedynie poprzez poszukanie pomocy i podjęcie leczenia tego zaburzenia. Ważne jest by pamiętać, że jeśli uzależnienie współwystępuje z innymi zaburzeniami czy problemami (np. depresją), to jeśli te inne nie zagrażają życiu osoby lub zupełnie nie destabilizują jej funkcjonowania, to wtedy zawsze uzależnienie powinno być leczone w pierwszej kolejności.
JAK WYGLĄDA TERAPIA UZALEŻNIEŃ BEHAWIORALNYCH?
Celem terapii uzależnień behawioralnych, jest powstrzymanie nałogowych zachowań, które wyniszczają życie człowieka, oraz nauka radzenia sobie z wyzwaniami życiowymi w zdrowy sposób (bez nałogu).
Pierwszym etapem terapii, jest postawienie diagnozy uzależnienia, zidentyfikowanie innych ewentualnie współwystępujących problemów czy zaburzeń, oraz zorientowanie się w ogólnej sytuacji życiowej osoby. Tak jak w przypadku innych uzależnień, gdy ktoś już popadnie w nałóg, to nie można tego stanu cofnąć. Konieczna staje się nauka radzenia sobie z własnym uzależnieniem i podjęcie abstynencji od nałogowych zachowań. W przeciwieństwie do uzależnień chemicznych, osoba uzależniona od wykonywania różnych czynności, często nie musi rezygnować ze wszelkich działań powiązanych z przedmiotem nałogu (np. seksoholik nie musi zupełnie rezygnować z seksu, musi jedynie zrezygnować z nałogowych wzorców jego uprawiania). Podczas terapii, osoba otrzymuje wiedzę na temat swojego uzależnienia oraz konkretne techniki i narzędzia potrzebne do utrzymywania abstynencji.
Przepracowywane są również obecne problemy życiowe osoby tak by umiała sobie z nimi radzić bez sięgania po ukojenie, jakie dawał jej nałóg. Bardzo istotnym elementem tej formy terapii, jest wsparcie grupy ludzi, którzy zmagają się z tym samym lub podobnym uzależnieniem. Z tego względu, terapia powinna zawsze odbywać się dwutorowo – spotkania indywidualne plus grupowe, lub mityngi (spotkania samopomocowe osób uzależnionych).
Pierwsza faza terapii uzależnienia trwa ok. 1 roku. Po tym czasie, abstynencja osoby uzależnionej, powinna być na tyle stabilna, że można rozpocząć pracę nad głębszymi problemami życiowymi, które często leżały u podłoża powstania uzależnienia, jak również współwystępowały w trakcie jego trwania.
Przy odpowiednim zaangażowaniu osoby w leczenie, możliwy jest pełny powrót do zdrowia
(w rozumieniu wolności od nałogowych zachowań) i odzyskanie kontroli nad własnym życiem.
